niedziela, 13 marca 2011

Teleamalikotekotendron

Casetti i Odin, proponując dwa modele telewizji (neo- i paleo-), koncentrują się na różnicach w pozycji widza. Widz rozumiany jest tutaj jako widz modelowy ("implikowany przez dyspozytyw telewizji"), grzecznie zajmujący przygotowane dla niego miejsce. W poniższym poście postaramy się pokazać, jakie elementy neotelewizji zawiera telewizja śniadaniowa na przykładzie Dzień Dobry TVN. Analizie został poddany program wyemitowany 7. marca między 8.30 a 11.00.

Elementy neotelewizji na poziomie strukturalizacji strumienia:

Wzmocniony efekt strumienia. Na tym poziomie DDTVN silnie wpisuje się w model neotelewizji. W programie telewizyjnym blok ten figuruje pod ogólną nazwą DDTVN, nie ma "spisu treści", widz nie ma możliwości wyboru cząstek, które go interesują. Sugeruje to, że nie treść jest tym, co ma skłonić widza do oglądania tego programu. Nic o niej nie wiadomo, dopóki nie włączymy odbiornika i nie zanurzymy się w strumieniu. Znaczące jest to, że wiadomo natomiast, która para prezenterów będzie naszym przewodnikiem po teleświecie (każda występuje w określone dni tygodnia).
Program składa się ze względnie niezależnych, różnorodnych części; jego strukturę trafnie oddaje określenie Casettiego i Odina: "seria mikrosegmentów". Części te nie są wyraźnie oddzielone, spaja je para prowadzących program, a granice ulegają rozmyciu między innymi dzięki licznym wstawkom, zapowiedziom oraz wzajemnemu przekazywania sobie głosu przez prezenterów odpowiedzialnych za poszczególne cząstki.
Stosunkowo łatwo stracić orientację, co właściwie oglądamy. Szczególnie silną dezorientację odczułyśmy w przypadku części, w której wystąpiła Magda Gessler (zapowiedź programu czy kolejny temat DDTVN?) oraz samego zakończenia programu, po którym nie pojawił się blok reklam zewnętrznych, lecz nastąpiło płynne przejście do programu "Co za tydzień".

Hiperfragmentacja. "Wstawki nadają rytm"
DDTVN jest typem programu "rozdrobnionego". Najważniejszym elementem nadającym rytm i dzielącym na części jest naszym zdaniem blok reklam (zewnętrznych i wewnętrznych), pojawiający się średnio co 20 minut. W przeciwieństwie do sugestii Odina i Casettiego, nie odniosłyśmy wrażenia, by były najbardziej zdynamizowanym elementem, wręcz przeciwnie. Dzięki temu, że zniknęły liczne wstawki przestrzenne, odczułyśmy ulgę. Paradoksalnie, reklamy jawiły się jako część o stosunkowo niskich natężeniu fragmentacji i zagęszczeniu informacji.
W DDTVN można dostrzec wszystkie wyróżnione przez Casettiego i Odina rodzaje wstawek:
    • czasowe (dzielące strumień na segmenty): reklamy wewnętrzne (stacji i jej programów), reklamy zewnętrzne, intro i outro całego programu oraz poszczególnych cząstek, trailery poszczególnych cząstek
    • przestrzenne: pasek z zapowiedziami kolejnych tematów, pasek z obecnie omawianym tematem, plansza z logo programu, godziną oraz adresem strony internetowej (http://dziendobrytvn.plejada.pl/)
      W obrębie tych dwóch kategorii znajdowały się zarówno wstawki zapowiedzi związane z samym programem, jak i niezależne od programu oraz wstawki typu nowe obrazy (intro, outro, plansze).
Przykłady wstawek czasowych: reklamy wewnętrznej niezależnej od nadawanego programu oraz intro DDTVN:


Dla ułatwienia dalszej analizy poniżej prezentujemy uproszczoną (bez uwzględniania wszystkich wstawek i łączników) strukturę DDTVN. Uzględniony został typ części, temat (zgodnie z tym co znajdowało się na pasku informującym o aktualnym temacie), "gospodarze" danej części oraz goście. Para głównych prowadzących (Jolanta Pieńkowska i Rober Kantereit) była obecna w trakcie całego programu (oprócz nietypowej części "Zielone drzwi", do której wrócimy w dalszej części).
  • Powitanie
  • Pogoda; Dorota; "W całym kraju pogodnie, miejscami słonecznie"
  • Rozmowa, gość: organizatorka "Kobiety protestują przeciwko wyzyskowi"
  • Informacje ze świata showbiznesu + Rozmowa z cyklu Najnowsze plotki z życia gwiazd; gość – specjalistka od życia gwiazd.
  • Kuchnia; Monika i Maciej; "Kuchnia tajska"

    BLOK REKLAM (zewnętrznych i wewnętrznych)

  • Przegląd prasy; Jacek; "Przegląd prasy Jacka Żakowskiego"
  • Rozmowa; goście: uczeń, filmowiec, etyk; "Kontrowersyjny film maturzystów"
  • Pogoda; Dorota; "W całym kraju pogodnie, miejscami słonecznie"
  • Rozmowa; gość: Jagna Marczułajtis; "Konflikt Jagny Marczułajtis z trenerem"
          BLOK REKLAM (zewnętrznych i wewnętrznych)
  • Rozmowa; goście: psycholog organizacji, pani prezez, pan prezes; "Czy warto być z szefem na Ty?"
  • Pogoda; Dorota; "W całym kraju pogodnie, miejscami słonecznie"
  • Rozmowa; reporter śledczy;"Kłopoty kolejnej Szwedki po operacji w Polsce"; gość: ekspert w dziedzinie praw pacjenta; "Jakie prawa mają pacjenci?"
  • Studio Faktów; Kasia; "Fakty TVN – co przyniesie dzień?"
    BLOK REKLAM (zewnętrznych i wewnętrznych)
  • Prosto z Krakowa: rozmowa z Rafałem Ziobro; "Pierwszy Polak, który przepłynął cieśninę Magellana w zwykłym kostiumie"
  • "Porady dr. Piotra"; gość: dr Piotr; "Po czym poznać, że coś niedobrego dzieje się z naszą skórą, włosami i paznokciami?"
  • Pogoda; Dorota; "Idzie wiosna"
  • Zielone Drzwi; Anna; 2 minireportaże i rozmowa; gość: aktor niskorosły; "Wzrost nie jest miarą człowieka"
    BLOK REKLAM (zewnętrznych i wewnętrznych)
  • Kuchnia; Monika i Maciej; "Kuchnia tajska"
  • występ zespołu Samba-art
reklamy wewnętrzne
Program "Co za tydzień"...

Jak widać to reklamy są głównym elementem nadającym strukturę, pełnią funkcję "metaobrazów", nadają rytm całej serii i dzielą ją na większe części. Każda z nich zawiera zazwyczaj dwa elementy pełniące funkcję podobną do refrenu (powtarzające wciąż te same informacje części: kuchnia, pogoda i przegląd prasy) oraz dwa unikalne, zazwyczaj związane z zaproszonymi gośćmi.

Synkretyzm gatunkowy
DDTVN jest naszym zdaniem dobrym przykładem wyróżnionego przez O i C programu typu omnibus. Prawie każdy "mikrosegment" ma swój tytuł. Każdy również ma określony temat (który w uproszczonej wersji wyświetlany jest na dolnym pasku) i strukturę. W programie znalazły się między innymi elementy programów informacyjnych (pogoda, materiały audiowizualne ilustrujące tematy rozmów, wizyta w redakcji Faktów, rozmowa z dziennikarzem śledczym), publicystycznych ("Zielone drzwi"), rozrywkowych (pokaz tańca, wizyta Magdy Gessler), formułę reportażu (w części "Zielone drzwi"), a nawet fotokastu (zdjęcia z Tajlandii)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz